Zdolność opony do przenoszenia sił na powierzchnię drogi określa współczynnik tarcia statycznego lub współczynnik przyczepności. Zależy on od stanu opony (szerokość, głębokość bieżnika, ciśnienie powietrza), prędkości i nawierzchni drogi. Aquaplaning ma szczególnie niekorzystny wpływ na tarcie adhezyjne. Podczas aquaplaningu opona traci zdolność do wypierania wody i utrzymywania kontaktu z nawierzchnią, co jest niezbędne do przenoszenia siły i kierowania pojazdem. Efekt aquaplaningu powstaje, gdy woda wciska klin pod powierzchnię nośną opony i opona unosi się z jezdni. Ostateczny efekt aquaplaningu zależy od głębokości wody na powierzchni drogi, od prędkości, od kształtu i głębokości bieżnika opony oraz od obciążenia dociskającego oponę do powierzchni drogi. W przypadku aquaplaningu opony nie mogą już przenosić na powierzchnię drogi sił kierujących lub hamujących, co powoduje utratę stabilności kierunkowej.